Συννέφιασε. Σε όλα τα επίπεδα. Κοινωνικά, προσωπικά, πνευματικά. Το φίδι έχει βγει από το αυγό του και ελίσσεται. Δαγκώνει τους μετανάστες, κυκλώνει τα πόδια των γυναικών σφίγγοντάς τα, βγάζει τη γλώσσα απειλητικά στους ομοφυλόφυλους, πληγώνει τους τοξικομανείς -χωρίς σύριγγες όμως- και δηλητηριάζει κάθε αντίσταση. Το φίδι ξέρει πως να κατακερματίζει την τροφή του σε μικρά κομμάτια προκειμένου τη καταβροχθίσει καλύτερα. Η κότα που γέννησε το αυγό ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσει το περιεχόμενό του.
Εύσωμοι και γυμνασμένοι άνδρες συνήθως καραφλοί με ένα χρυσό σταυρό στο λαιμό και ένα αρχαιοελληνικό σύμβολο κολλημένο στο μπράτσο μού χαλάνε τη μέρα. Ο φασισμός έχει εισχωρήσει στη ζωή μας και σαν ασθένεια εξαπλώνεται. Οι θιασώτες του αυτοπροβάλλονται ως αντισυστημικοί και αγωνιστές, τίμιοι και ανιδιοτελείς, καλοί χριστιανοί και νοικοκυραίοι. Εστιάζοντας σε έναν-έναν από τους χαρακτηρισμούς που τους κάνουν να νιώθουν περήφανοι θα προσπαθήσω να δω τι είναι. Η αντισυστημικότητα τους περιορίζεται στη διάσπαση του λαού και κατ'επέκταση του κινήματος σε μάυρους-άσπρους, αναρχοκομμουνιστές-έλληνες, ανώμαλους-σεξουαλικά ορθόδοξους, γυναίκες-άνδρες κοκ. Ο αγώνας τους αρκείται στον ξυλοδαρμό ή τη δολοφονία μεταναστών προς το παρόν. Η τιμιότητά τους είναι εμφανής στα βιογραφικά των επιφανών μελών και των εξεχόντων προσωπικοτήτων του κόμματος. Η ανιδιοτέλεια τους μοιάζει περισσότερο με μιντιακό μύθο καθώς τα παιδιά με τις μαύρες μπλούζες και τα αρχαιοελληνικά γράμματα πράττουν προς χάριν της αναβίωσης του πολυπόθητου εθνικοσοσιαλισμού. Ο χριστιανισμός τους δε με ενδιαφέρει, χέστηκα αν είναι ή δεν είναι πιστοί. Η νοικοκυρσύνη τους ταυτίζεται με του μικροαστού νεοέλληνα που πάντα έπνιγε κάθε εξεγερσιακό πνεύμα και συμπορευόταν με τα καπιταλιστικά κελεύσματα των καιρών, οπότε χαλάλι, ας κρατήσουν και την ιδιότητα των νοικοκυραίων. Μου είναι αδιάφορο.
Αυτοί λοιπόν είναι που καλλιεργούν το φασισμό. Τις προάλλες γύριζα στο Μαρούσι και βλέπω ένα ζευγαράκι γύρω στα 17 να τσακώνεται. Ο καυγάς αγριεύει και ξαφνικά βλέπω το αγόρι να εξαντλεί τον ανδρισμό του σε αλλεπάλληλα χαστούκια στο μάγουλο της κοπέλας του. Άλλη μέρα πήρα το τρένο και είδα δύο γέρους να εξαντλούν τον πατριωτισμό τους (που μου είναι παντελώς αδιάφορος ως έννοια) προσβάλλοντας μετανάστες και φωνάζοντας ότι καλά κάνουν και τους σκοτώνουν. Στα προαύλια των σχολείων οι "μη βαρβατάντρες" γίνονται αντικείμενο σχολίων.
Ανάμεσά μας εκκολάπτονται καθημερινά χιλιάδες μικροί φασίστες. Η χρόνια αχανής δικομματική παρουσία τους μορφοποιείται σε ένα νέο πολιτικό φορέα που ονομάζεται "χρυσή αυγή". Ο φορέας αυτός καλεί τους ψηφοφόρους να την ενισχύσουν για να ξεβρωμίσει ο τόπος. Όμως αν παρακάμψουμε το βιολογικό περιεχόμενο της βρωμιάς και τη μεταφορική χρήση της για τη δήλωση της διαφθοράς και του πολιτικού σκανδάλου που σαφώς είναι επικίνδυνη, υπάρχει μια βρωμιά που είναι πολύ όμορφη. Είναι αυτή που κατεβαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται, αυτή που ονειρεύεται έναν άλλο κόσμο, αυτή που είναι αλληλέγγυα σε κάθε καταπιεσμένο και αυτή που ερωτέυεται ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος ή καταγωγής. Αυτή είναι η πραγματική αντισυστημική βρωμιά που φουντώνει και οι κρατούντες χρησιμοποιούν τους φασίστες ως πυροσβέστες για να σβήνουν τη φλόγα της. Είναι η βρωμιά που ανακάλυψα διαβάζοντας τα "βρώμικα χέρια" του Ζαν Πολ Σαρτρ, το "βρώμικο κόσμο" του Τσαρλς Μπουκόφσκι αλλά και ακούγοντας το "βρώμικο ψωμί" του Σαββόπουλου πριν γίνει ένας "μικροβιοφοβικός" καλλιτέχνης. Το σύστημα θεωρεί βρώμικό ό,τι θέλει να ανατρέψει την άθλια επικρατούσα κατάσταση, δηλαδή μια επανάσταση. Αυτό λοιπον κάνουν και οι φασίστες ξεβρωμίζοντας τον τόπο.
Το παραμύθι λοιπόν της εθνικής ενότητας το οποίο χρησιμοποιείται κατα κόρον τόσο από τους καπιταλιστές όσο και από τους φασίστες είναι ένα έξυπνο αλλά φαιδρό τέχνασμα για την απόκρυψη του ταξικού χαρακτήρα της κρίσης. Η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ βρίσκεταί σε κάθε περίπτωση πάνω από τη λέξη Έλληνας. Ο γεωγραφικός εντοπισμός του ανθρώπου είναι κάτι τυχαίο όπως το να γίνει κάποιος Ολυμπιακός επειδή ήταν και ο πατέρας του. Αν λοιπόν κάποιοι αναγάγουν τον εθνικό χουλιγκανισμό σε μέθοδο επίλυσης καπιταλιστικών κρίσεων, ενθυμούμενοι τη δημοκρατία της Βαϊμάρης είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε ότι ηδονίζονται στο όνειρο ενός παγκόσμιου πολέμου, στρατοπέδων συγκέντρωσης, ολοκληρωτισμού και ρατσισμού. ΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
