Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

περίεργο χάσμα

Είναι φορές που κλαίει,
φωνάζει και ονειρεύεται

Ακουμπάει τα χέρια της στο τραπέζι
και περιμένει

Ένα μενταγιόν δένει στο λαιμό της
ίδιο χρώμα με το κόκκινο κρασί

Στον απέναντι τοίχο κρέμεται ένας καθρέφτης
πάνω απ'το παλιό έπιπλο

Νομίζει πως βλέπει τον εαυτό της
όμως ο εαυτός της την κοιτά μέσα από τη σκόνη του γυαλιού

Μα είναι όμορφη
και τα χείλη της ξεσμίγουν για να χαμογελάσει

Το δίπλα παράθυρο έχει σαπίσει και
η πόρτα τρίζει όταν περνά αέρας από τις χαραμάδες

Δεν την πειράζει
έχει συνηθίσει

Γύρω της έπιπλα καλυμμένα με σεντόνια
δηλώνουν την παρελθούσα ζωή

Αυτή που δεν έζησε
ζώντας τώρα μέσα στη σκόνη και τις αράχνες

Κι όμως το άρωμά της
δίνει χρώμα στο ασπρόμαυρο δωμάτιο

Μια γνήσια ομορφιά
σφηνωμένη σε ένα παλιό σκηνικό

Ένα παλιό σκηνικό
σφηνωμένο σε μια γνήσια ομορφιά

Όπως και να 'χει
οι απόψεις διίστανται










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου